"Paul heeft nooit veel met meisjes opgehad, hij vond ze onbeduidend, aanstellerig en ongevoelig, tenminste, diegene onder haar, die hij kende. En dus dacht hij, toen wij kwamen, over ons hetzelfde. Maar toen hij jou wat meer leerde kennen, vertelde hij aan Mevrouw de Groote eens in een vertrouwelijke bui, dat jij hem deed denken aan zijn gestorven zusje, waar hij dol, dolveel van gehouden heeft."
Uit: "De Pauw"

Ems van Soest: Het verloren zusje

Ems was het vierde en jongste kind van Willem en Emma van Soest. Voordat haar twee broers geboren werden, kregen haar ouders een meisje, Margootje. Zij stierf zes dagen na haar eerste verjaardag aan de gevolgen van een ongelukkige val. Hoewel Ems haar zusje dus nooit ontmoet heeft, voelde ze wel af en toe haar aanwezigheid.
In de romans van Ems is het motief van een gestorven zusje regelmatig aanwezig, zoals in De Pauw, Ter ere van Holland en Pauli's leerschool. Over het gezinsdrama zelf schreef Ems ook zonder literaire verhulling:

"Moe en afgemat, acht maanden zwanger, snakte ze [Emma, de moeder van Ems] naar een bad en vroeg de jonge baboe, die na Carsina's vertrek voor het kind zorgde, om op Nonnie te passen. Margootje had de pop, die ze met haar verjaardag gekregen had, in een slendang gedaan en wiegde die onder het zingen van "nina, nina bobo". Ze liet de pop ruiken aan de bloembakken toen Emma in de badkamer verdween. Heerlijk, dat water waarmee ze zich siramde..... ze zong blij een lied uit haar meisjestijd, toen ze plotseling verstarde. Een vreemd geluid, alsof iets viel van vrij grote hoogte..... een plofje op de marmeren vloer en dan plotseling een klagelijk gehuil van haar kleintje. Ze rende met natte haren de mandikamer uit en vond haar kind met het achterhoofdje op de vloer, blijkbaar van een hoge stoel gevallen waarop de baboe haar had gezet. (...)

De door de Regent geroepen dokter stelde vast: "Zware hersenschudding tengevolge van een val."

Bloemstukken en kransen werden binnengedragen. Doch het kleine kistje was uitsluitend bedolven onder de boeketroosjes, die Margootje met haar eigen handjes hand gestreeld. (...) "Margaretha Christina van Soest" stond er met mooie letters [op de grafzerk]. "Geboren 15 april 1892. Sf. Kalibagor. Overleden 21 april 1893 te Banjoemas".

Bron: 'Een Indisch sprookjeshuwelijk' door Ems I.H. van Soest.
In: Moesson, 26e jaargang no. 5, 1 oktober 1981, pag. 8-9.